Przejdź do zawartości

Globalny raport konkurencyjności

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Indeks konkurencyjności 2006-2007. Każdy kolor reprezentuje kwartyl ocenianych państw. Zielony oznacza wyższy indeks, czerwony niższy. Szare państwa nie są oceniane w raporcie.

Globalny raport konkurencyjności (ang. Global Competitiveness Report) – rezultat corocznego badania porównawczego warunków rozwoju gospodarczego przeprowadzanego przez Światowe Forum Ekonomiczne. Określa on zdolności poszczególnych państw do zapewnienia długookresowego wzrostu gospodarczego.

Raport został po raz pierwszy opublikowany w 1997 roku i jest systematycznie poszerzany o nowe państwa (obecnie obejmuje 144).

Początkowo raport zawierał 1 ranking opracowany pod kierownictwem Jeffreya Sachsa - Indeks Konkurencyjności (ang. Competitiveness Index) mający wskazywać podstawy średnio- i długoterminowego szybkiego rozwoju gospodarczego. W 2000 roku zmieniono jego nazwę na Indeks Wzrostu Konkurencyjności (ang. Growth Competitiveness Index) dla odróżnienia od bieżącego indeksu mikroekonomicznej konkurencyjności pod różnymi nazwami w różnych raportach. Od 2004 zastępowane są przez Globalny Indeks Konkurencyjności (ang. Global Competitivenss Index) opracowany we współpracy z Xavierem Sala-i-Martinem, profesorem ekonomii w Columbia University. Oparty jest także na pracach Michaela Portera. Obliczany jest na podstawie 90 czynników. 2/3 z nich pochodzi z sondażu tysięcy dyrektorów z prawie wszystkich badanych krajów.

Filary konkurencyjności

[edytuj | edytuj kod]

Pomiar konkurencyjności oparty jest na 12 filarach (wcześniej 9 filarach):

  • Wymagania podstawowe
  1. Instytucje (Institutions)
  2. Infrastruktura (Infrastructure)
  3. Środowisko makroekonomicze (Macroeconomic environment)
  4. Zdrowie i edukacja na poziomie podstawowym (Health and primary education)
  • Czynniki poprawiające efektywność
  1. Szkolnictwo wyższe i szkolenia (Higher education and training)
  2. Efektywność rynku dóbr (Goods market efficiency)
  3. Efektywność rynku pracy (Labor market efficiency)
  4. Rozwój rynku finansowego (Financial market development)
  5. Gotowość technologiczna (Technological readiness)
  6. Wielkość rynku (Market size)
  • Czynniki innowacyjności i rozwoju
  1. Zaawansowanie środowiska biznesowego (Business sophistication)
  2. Innowacyjność (Innovation)

Filary są ze sobą powiązane i wzajemnie się wzmacniają.

Etapy rozwoju gospodarki

[edytuj | edytuj kod]

Aby obliczyć indeks konkurencyjności wzrostu filarom nadaje się odpowiednią wagę, zależnie od tego, na jakim etapie rozwoju znajduje się określone państwo:

  • Rozwój sterowany przez czynniki wytwórcze
Gospodarka kraju oparta jest na niewykwalifikowanej sile roboczej i zasobach naturalnych, przedsiębiorstwa konkurują niskimi cenami. Utrzymanie konkurencyjności jest zależne od dobrze funkcjonujących instytucji prywatnych i publicznych, odpowiedniej infrastruktury, stabilnej struktury makroekonomicznej, zdrowej i piśmiennej siły roboczej.
Przyjmuje się, że do tej grupy należą państwa o PKB per capita poniżej 2000 USD.
Na tym etapie państwa dążą do poprawienia efektywności produkcji i polepszenia jakości produktów. Konkurencyjność zależy od wyższego wykształcenia i szkolenia pracowników, efektywnego rynku dóbr, dobrze działającego rynku pracy, rozwiniętego rynku finansowego, dużego rynku krajowego lub zagranicznego i umiejętności wykorzystania istniejących technologii.
Przyjmuje się, że do tej grupy należą państwa o PKB per capita pomiędzy 3000 a 9000 USD
  • Rozwój sterowany przez innowacje
Na tym etapie państwa są w stanie utrzymać wyższe płace i powiązany z nimi standard życia, jeśli mogą konkurować nowymi i wyróżniającymi się produktami. Firmy konkurują między sobą innowacyjnością i stosowaniem wyrafinowanych procesów produkcji.
Przyjmuje się, że do tej grupy należą państwa o PKB per capita powyżej 17000 USD

Indeks konkurencyjności wzrostu 2007-2008

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Państwo
1  Stany Zjednoczone
2  Szwajcaria
3  Dania
4  Szwecja
5  Niemcy
6  Finlandia
7  Singapur
8  Japonia
9  Wielka Brytania
10  Holandia
11  Korea Południowa
12  Hongkong
13  Kanada
14  Tajwan
15  Austria
16  Norwegia
17  Izrael
18  Francja
19  Australia
20  Belgia
21  Malezja
22  Irlandia
23  Islandia
24  Nowa Zelandia
25  Luksemburg
26  Chile
27  Estonia
28  Tajlandia
29  Hiszpania
30  Kuwejt
31  Katar
32  Tunezja
33  Czechy
34  Chiny
35  Arabia Saudyjska
36  Portoryko
37  Zjednoczone Emiraty Arabskie
38  Litwa
39  Słowenia
40  Portugalia
41  Słowacja
42  Oman
43  Bahrajn
44  Południowa Afryka
45  Litwa
46  Włochy
47  Węgry
48  Indie
49  Jordania
50  Barbados
51  Polska
52  Meksyk
53  Turcja
54  Indonezja
55  Cypr
56  Malta
57  Chorwacja
58  Rosja
59  Panama
60  Mauritius
61  Kazachstan
62  Uzbekistan
63  Kostaryka
64  Maroko
65  Grecja
66  Azerbejdżan
67  Salwador
68  Wietnam
69  Kolumbia
70  Sri Lanka
71  Filipiny
72  Brazylia
73  Ukraina
74  Rumunia
75  Urugwaj
76  Botswana
77  Egipt
78  Jamajka
79  Bułgaria
80  Syria
81  Algieria
82  Czarnogóra
83  Honduras
84  Trynidad i Tobago
85  Argentyna
86  Peru
87  Gwatemala
88  Libia
89  Namibia
90  Gruzja
91  Serbia
92  Pakistan
93  Serbia
94  Macedonia Północna
95  Nigeria
96  Dominikana
97  Mołdawia
98  Wenezuela
99  Kenia
100  Senegal
101  Mongolia
102  Gambia
103  Ekwador
104  Tanzania
105  Boliwia
106  Bośnia i Hercegowina
107  Bangladesz
108  Benin
109  Albania
110  Kambodża
111  Nikaragua
112  Burkina Faso
113  Surinam
114  Nepal
115  Mali
116  Kamerun
117  Tadżykistan
118  Madagaskar
119  Kirgistan
120  Uganda
121  Paragwaj
122  Zambia
123  Etiopia
124  Lesotho
125  Mauretania
126  Gujana
127  Timor Wschodni
128  Mozambik
129  Zimbabwe
130  Burundi
131  Czad

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Co sprzyja rozwojowi gospodarczemu, Leszek Zienkowski (red.), Warszawa: Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR, 2005, ISBN 83-7383-149-5, OCLC 749850270.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]